Vrij zijn om de Heer te dienen, is de Bijbelse boodschap. Maar in de christenheid, verdeeld in vele kerken, werd voor en na de Reformatie toch weer de wet gehuldigd. Daarmee begaf men zich op het terrein van de wereld, die vrij wil zijn, maar het niet is. Kerken creëren steeds weer wetten. Gelovigen die zich onttrekken aan een politiek systeem, worden bedreigd. Maar voor liefde voor Christus, Zijn Woord en elkaar heeft men geen regels nodig. Doordat gelovigen vrij zijn van de wet, zijn zij dat ook van religie, een alternatief voor geloof. Daaraan gingen de Dordtse leerregels ook voorbij. Die zeiden geen woord over bijvoorbeeld de Maranatha-boodschap, het Messiaanse rijk, de 1000 jaren, de volwassendoop en de bruid van Christus. De Reformatie, waarmee wij overigens blij mogen zijn, kwam in wezen aan de vrijheid van christenen om de Heer te dienen niet toe. Dat gelovigen langs politieke weg een betere wereld willen scheppen, is niet Bijbels. Gelovigen zijn juist getrokken uit die wereld vol duisternis.

“Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft.”