Wie kent het niet? Het gebaar van de sportman of -vrouw (sportmens, homo adidas), die de blik en de wijsvinger(s) theatraal ten hemel richt, na de een of andere prestatie, die door dit gebaar wordt opgedragen – wat dat ook zijn moge – aan een bekend veronderstelde onlangs overledene. De betrekkelijke zinloosheid van de geste wordt versterkt door de suggestie, dat bedoelde overledene ergens daarboven vanuit het hiernamaals een goedkeurende blik werpt op de voorstelling.
Hoewel Van Dale’s Groot Woordenboek Van De Nederlandse Taal niet minder dan 9 begrippen hecht aan het woord “hemel” is het “hiernamaals” daar niet bij! En terecht. Niet slechts in de Bijbel, maar in alle culturen wordt het hiernamaals gelocaliseerd niet in de hemel maar in de hel. Niet in de hoogte, maar in de laagte. In hades, in sheol. Sterven is een afgang.
Maar terwijl deze situatie algemeen als oneindig werd en wordt beschouwd, beschrijft de Schrift dit als een voorlopige toestand, in afwachting van het laatste oordeel over de levenden en de doden. De grote en enige uitzondering op het bovenstaande is, dat de gelovigen van ná de opstanding van Christus en van vóór Zijn wederkomst, als eerstelingen uitverkoren zijn tot een positie in de hemel. Nu en voor eeuwig.
https://www.bijbelspanorama.nl/audio/