Alle brieven in het Nieuwe Testament zijn gericht aan gelovigen, die onder meer van Paulus de waarschuwing krijgen zich vooral niet onder wet de laten plaatsen, maar hun positie in de genade van Christus te kiezen. Het betekent dat ook hun erediensten niet overeenkomstig wettische statuten plaatsvinden, maar het Woord Gods daarin centraal staat. Paulus kreeg na zijn bekering zicht op het Evangelie der Genade, terwijl hij voor die tijd volledig het Judaïsme diende, een volgens zijn brief aan Timotheüs ongezonde leer. Hij begreep dat demonen de wereld wetten willen opleggen. Na zijn omwenteling noemde Paulus alles wat hij geleerd had omtrent de wet ‘schade en drek’. De Bijbelse boodschap is dat het aardse (zienlijke) leven voorbijgaat, maar dat God eeuwig leven geeft. In de Bijbel vindt men geen voorschriften voor onze samenkomsten, noch over statuten der talloze kerken. De basis van christelijke ethiek is niet de wet maar genade alleen.

“Indien ik nog mensen behaagde, zo ware ik geen dienstknecht van Christus.”