Christendom is naar strikt Bijbelse maatstaven geen religie in “geboden en inzettingen bestaande”. (Ef.2:15; Kol.2:14, 20) Integendeel. Verlossing van de heerschappij der “onprofijtelijke” wet (Heb.7:18) is kenmerkend voor het leven van de (nieuwtestamentische) Christen. Niet de (oudtestamentische) Mozaïsche wet, maar de genade van Christus, de nieuwtestamentische Hogepriester, is de hoogste norm voor de gelovige. Wat de wet niet kon bewerkstelligen, (Rom.8:3) wordt gerealiseerd door de genade die in Christus Jezus is. (Joh.1:17) Het Evangelie – de prediking van het Nieuwe Verbond – leert ons niet te vertrouwen op de mens onder wetten en regels, maar op de kracht van Gods genade die in onze zwakheid zou worden volbracht. (2Kor.12:9) Het is díe kracht die áán ons, ín ons en dóór ons wordt geactiveerd door het levende en krachtige Woord van God. (Heb.4:12) Niet de wet – die ons zegt wie wij zijn en wat wij moeten doen – maar Gods Woord – dat ons zegt Wie Hij is en wat Hij doet – is de drijvende kracht die mensenlevens verandert.”Het Woord der prediking… Gods Woord, dat ook werkt in u, die gelooft”. (1Thes.2:13) ‘. En als ‘zaad van Abraham’ is hij een type van Christus en van ons, de Gemeente!
“Wij zijn niet kinderen van de slavin, maar van de vrije.”
https://www.bijbelspanorama.nl/